Rıza amca...

25.06.2014
Bugün hava öyle bir sıcaktı ki yani  “hava pir ısındı pir ısındı”… Bugün Çarşambaydı, ben yine kurumdaydım ve yine hem Duygu hocayla bir saat boyunca sol elim için Bireysel egzersiz çalışması yaptım, hem de Ömer hocayla bir saat Paralel barda yürüyüş yaptım, yatakta egzersiz yaptım.

Bu sıcaklık beni öyle bir etkiliyor ki, kurumdan eve geldiğimde hiç halim kalmıyor, dinlenmek için yatıyorum ve hemen uyuyup kalıyorum.

Kuruma Çarşamba günleri gitmeye başladığım günden bu yana, aynı seansta beraber eğitim aldığım bir amca var, Rıza amca. Bugün onunla biraz sohbet ettim, Rıza amca 69 yaşında yaşlı bir amca olduğundan iki yıl önce felç geçirip sol tarafı tutmaz olmuş.

Sanırım onu doğru yönlendirenler olmuş; şu an aksayarak olsa da kendini taşıyor. Rıza amca felç geçirdikten sonra, ücretini ödeyerek özel fizik tedavi egzersiz seansları almaya başlamış. Bu seansları üç ay boyunca her gün almış ve seans başına 140- TL vermiş, vermiş ama eski sağlığına da dönmüş. Şu an kendini taşıyor, kimseye muhtaç değil.

Felç geçirdiğinde devletin hastanesine gittiğinde ona tedavi başlangıcı için üç ay sonrasına gün vermişler. Rıza amca onları evinde oturarak bekleyeceğine, üç ay sonra onu hastaneye tedavi için çağırdıklarında “size gerek kalmadı, ben şu an yürüyorum” demiş. J

Eğer bende doğru düzgün düzenli seanslar almış olsaydım, çevremde bana inanmış kişiler olsaydı, Rıza amca gibi bende kendini taşıyacak hale gelebilirdim. Tabi ki farkındayım, durumum ağır olduğu için üç ayda değil de, bir yılda iki yılda kendime gelebilirdim.

Ömer hoca bana “senin durumun çok farklı, çok ağır beyin kanaması geçirmişin” gibi laf söyledi, ama ben doğru düzgün düzenli egzersiz seansları almış olsaydım, bende kendimi taşıyacak hale gelirdim. Felç geçirmiş bizim gibi kişilere, doğru düzgün düzenli tedavi uygulanmadığı sürece, bizlerin kendini idare edebilecek hale gelmesi imkansız.  

Birkaç hafta önce Benim dünyam adlı bir film izledim, bu filmde hem görme hem de konuşma engelli bir çocuğun, azimli bir öğretmen tarafından yaşama kazandırılması anlatılıyordu. Bana göre; çok güzel bir Türk filmiydi, boş boş bakıp anlamak istemeyene aşırı dramatik gelebilir. Görme ve konuşma engelli bu çocuğu hayata bağlamak isteyen bu öğretmen, tüm zorluklara sorunlara engellere rağmen başarıyor ve o engelli çocuğu eğitimli bilgili bilinçli duyarlı yaşamını kendi idare edebilen bir kişi haline getiriyor.