İlayda...

Akşamsa yine Özsüt’teydim; ben burayı seviyorum, nedeni de insanlarla iç içesin, bire bir muhatap oluyorsun ve bu sayede bolca gözlem yapabiliyorsun.

Bugün karşı masada sohbet muhabbet eden bir şeyler içen anne baba kızın çok garip bir olayına şahit oldum.

Babaları bir yere kadar gitti, anne kız yalnız kaldı. Kız bir engelli, yani bir kas hastalığı mevcut gibi, sanırım Skolyoz hastası yani Omurgasında eğrilik var.

Yürüme yeteneği var, ama birilerinden yardım almadan destek almadan bunu yapamıyor.
Sürekli Özsüt’te karşılaşsak da onlarla samimi değilim… Eğer karşılaşmaya devam edersek onlarla samimi olacağıma eminim.

Şahit olduğum ilginçlikse; baba masadan ayrılıp bir yere gittikten sonra, anne bir yere gitmek için hazırlığını yaptı, ama kızını yalnız bırakamıyor. Annenin, telaşı ve tedirginliği gözlerinden okunuyor.
Etrafına bakınca Özsüt’ün çalışanı Tamer’i gördü ve ona işaret etti. Tamer yanına geldi, ona “ben bir dakika karşı mağazaya gidip geleceğim, kızıma bakar mısın?” dedi. Tamer’se “hiç merak etmeyin, gözüm gibi bakarım” dedi ve gülümsedi.

Anne, hem Tamer’e gülümsedi, hem de onlara bakan bana gülümsedi.

Anneler böyle işte; çocuğuna öyle bir özen gösterip üzerlerine düşer ki, bu kadar özene ilgiye alakaya ne gerek var? Dersiniz.

Ben kendimden biliyorum, bazen baskıdan öyle sıkılıyorum ki, sosyal yaşama tam olarak katılamıyorum. Tedirgin oluyorum, kendime güvenim kalmıyor. 

Yaşamın getireceği zorluklarla sorunlarla nasıl başa çıkacağını bilmiyor öğrenemiyorum…
Engelli üzerinde kurulan bu baskı, o kadar çok ki…

Bu sevgi saygı ilgi alaka değil, bu ileride karşısına çıkacak zorluklar sorunlarda “tek başına kalma, ömrün boyunca biz hep yanında olacağız” demek.

Hayır, kendimizi kandırmayalım, öyle bir şey yok, kimsesi engellisi yanında ömür boyu kalmayacak.
Yapılması gereken şey; engelliye karşılaşacağı sorunu zorluğu göstermek ve bunun yanında bu durumları nasıl aşacağını öğretmek.

Uydurmuyorum tecrübeme dayanarak söylüyorum; bu çok yanlış bir davranış, sen engelliyi zorluk ve sorunlarla yalnız bırakmadığın sürece ona iyilik değil kötülük yapmış olursun.
Eğer ben akıllı zeki biri olsaydım veya yapım zayıf olsaydı, karşılaştığım ufak bir sorunda zorlukta pes ederdim.

Her zaman kendimi bildim ve karşılaştığım sorun ve zorluğu başkalarının yardımı desteği olmadan aşmaya çalıştım, çok zorluk çektim, çok yıprandım, ama şimdi sağlam bir yapıya sahibim ve kararlılıkla ilerliyorum.

Karşımıza çıkan zorluklara sorunlara hazırlıklı olmazsak, kararlılığımızı göstermezsek zorluk ve soruna gerekli karşılığı veremezsek, yaşamın hiçbir anlamı kalmaz ve kaybederiz.