Bunun başlıca nedeniyse; benim gibi bir engellinin bu türden etkinliklere gidebilmesi için tekerlekli sandalye taşıyabilecek araçlarının olmaması. Sadece Sempati özel eğitim kurumunun değil, engellilere hizmet veren bu türden merkezlerin bir kaçı harici tümünde bu türden araçlar yok. Kurumlar benim gibi tekerlekli sandalyelileri ellerde kollarda kucaklarda taşıyarak veya gidilecek mekana tekerlekli sandalyeler götürülmeyerek taşınıyor. Ufak tefek biri olsam veya engelim tekerlekli sandalye olmasa bir ihtimal bu pikniğe katılabilirdim.
Ben bu türden etkinlere isteklerimi karşılayacak bir durumda olduklarından katılmamayı tercih ediyorum. Bunun kişiyle veya kurumla alakası yok, gerekli önlemler alınmadığından bu türden etkinliklere katılmayan bir kişiyim. Bazıları sağlıklıların desteği veya yardımı ile bu türden etkinliklere katılabilir, ama benim idare edilebilmem zor.
Yaşım neredeyse kırk, kalıplı cüsseliyim, güçlü kuvvetliyim ama gücümü kuvvetimi gerektiği gibi kullanabilen biri değilim. Tekerlekli sandalyem 65 kilo, benim kilom 65, bir yerden bir yere naklim sırasında problem çıkabilir ve bana ya da başkalarına zarar gelebilir. Tüm bu zorluk ve sorunları göz önüne almak zorundayım.
Çevremdeki birçok sağlıklı “çok büyütüyorsun” der ama ben diyemem, gerçekten de hiçbir şey göründüğü kadar veya söylenebildiği kadar kolay değil.
Özel eğitim kurumlarının tekerlekli sandalye taşıyabilen özel tertibatlı araçlardan alabilmesi zor, çünkü çok pahalılar. Benim buna çözümümse; özel eğitim kurumlarının bağlı bulunduğu Rehberlik Araştırma Merkezleri yani Ram’lara bu araçlardan tahsis edilmesi. Bu tür etkinlikler yapıldığındaysa kurumlara gönderilmesi işleri bittiğindeyse geri gitmesi.
İstanbul belediyesi böyle bir organize ile işliyor, engelli olarak arıyorsunuz istediğiniz günde ve saatte şoförüyle size bu araç gönderiliyor işiniz bittiğinde araç geri dönüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder