Birkaç dakika sonra ise Ahtapot grubundan Seniha ile buluşup hep beraber ara sokakları kullanarak 900 metre ilerleyip 15- 20 dakika sonra Matruşka Anti Cafe’ye ulaştık.
Kadıköy’de yaşamını sürdüren birkaç tekerlekli sandalyeli arkadaşımın çektiği zorluk ve sorunla şimdi bende karşı karşıya geldim, çünkü Kadıköy’ün yolları ve kaldırımları biz tekerlekli sandalyeliler için zorluymuş, anladım.
Kafeye girerken yüksek bir basamağı aşmak içinse çevremi birden bire saran dört sporcu erkekle beraber o basamağı sorunsuzca aştım.
Ben iyi alıştım aşamadığım engelleri birilerinden yardım alarak aşmaya. Ben bu gibi durumlara karşı karşıya geldiğimde normalde hiç yardım almam ve bu türden mekanların engellilere uygun hale getirilmesi için yetkilileri uyarırım.
Sadece benim için değil, bebek arabalılar için bile o girişe bir rampa şart.
Yine Vedat’ın sunumuyla çok güzel bir toplantı oldu... Bu sefer de toplantıyı yaptığımız alana sığamadık. Kafede adım atılacak yer bırakmadık. Diğerlerine nazaran ben rahattım tekerlekli sandalyem sayesinde.
Yaklaşık yirmi beş kişiyle neredeyse hiç ara vermeden üç saat boyunca dernekleşme yolunda bilgi alışverişi yapılıp, öneriler alınıp cevaplar verildi.
Gelecek hafta bir toplantı daha yapılma kararı alınıp evlere dağınıldı.
NOT1: Yukarıdaki resimde beraber olduğum kişi, Jennifer...
Jen, derneği kurma sürecinde bizden desteğini esirgemeyen bir eğitimci ve hiç bir zamanda birikimlerini bizimle paylaşmaktan imtina etmemiştir.
NOT2: Jen bu resmi Facebook'da yayınlayınca, benimde liseden arkadaşım olan Jen'in iş arkadaşı çıktı. :)
Ve gelecek hafta ki toplantıya da bekliyoruz seni :)
YanıtlaSil