Zeytinburnu istasyonunun yan tarafında bulunan Aksaray Havaalanı metro durağına geçip orada birkaç dakika bekledikten sonra havaalanı yönüne giden ilk metro trenine bindim.
Bazen çok kalabalık oluyorlar ikinci üçüncü trene binebiliyorum. Yaklaşık on beş dakikalık bir yolculuktan sonra Dünya ticaret merkezi durağına geldim. Durakta bulunan asansörü kullanarak aşağı inip, yaklaşık iki kilometre akülü tekerlekli sandalyemle ilerledim.
Hava ne açıktı ne de kapalıydı, ne sıcaktı ne de soğuktu, yağmur havası vardı çiseliyordu. Bir karamsarlık vardı göklerde, artık zamanı geldi yağmurun karın.
Oraya bugün gitmemin nedeniyse, Cnr fuar alanında 4- 7 Aralık tarihleri arasında Engelsiz Yaşam Fuarının oluşu. Eyaf fuarı engelli bireylere hitap eden cihazların tanıtımının yapıldığı bir fuar.
Yaklaşık üç saat kaldığım bu fuarda birçok tanıdığı gördüm, selamlaştım, sohbet muhabbet ettim, çaylarını kahvelerini içtim. Stantlarda birçok geliştirilmiş ürün gördüm, çıkarttırılması düşünülen ürünler gördüm. Manuel ve akülü tekerlekli sandalyeler, işitme cihazları, görmeyenler için bastonlar, kas çalıştıran cihazlar, engelliyi yürüten tam otomatik cihazlar, rampalar kolçaklı merdivenler, tekerlekli sandalye taşıyan otobüsler minibüsler binek arabalar.
Bazı ürünlerin fiyatını soracak oldum, sorduğuma da pişman oldum… Ne ararsanız vardı ama çok pahalılardı.
Engelliye yardım çığlığı atan medya veya diğer arkadaşlar, bu fuarlara gidin ve bir ihtiyaç sahibi bulup ona ihtiyacı olanı alın.
Bu fuara bugün katıldığıma çok mutlu oldum, çünkü Teslime’yi gördüm, Adnan Saygılı’yı gördüm, Ahmet Bağbekleyen’i gördüm, yeni insanlarla tanışıp arkadaş dost ahbap oldum.
Herkesle bolca resimler çekildim, engelleri çekip internette yayınladığım için beni tebrik ettiler. Oradaki herkes bilgili bilinçli duyarlı insanlardı, farkındalığı gözlerinden okunan insanlardı.
Dünya engelliler vakfı başkanı görmeyen şarkıcı sanatçı Metin Şentürk bugün oradaydı, ama ben onu görmedim, o da beni görmedi. Hem fuarın açılış günüydü hem de bir konuşma için oradaydı.
Bu fuarda yaklaşık üç saat kaldım, tuvalet ihtiyacımı gidermek için “tuvalete gideyim” dedim, keşke gitmeseydim. Tuvaletleri bir üst kattaymış, merdiven var tabi ki, ama akıl edip bir tanede portatif otomatik asansör koymuşlar. Duvara monte edilmiş bu asansöre biniyorsun o seni yavaşça bir üst kata çıkartıyor. Bu asansörlerin varlığının farkındayım, bina girişimiz dar olduğundan ve bu ürün çok pahalı olduğundan bu asansörü oturduğum apartmana taktırmamıştım.
Neyse bir üst kata çıktım, doğruca tuvaletlerin olduğu bölüme geçip içeri girdim, bir baktım içeride bir adet engelli tuvaleti var ve sıra bekleyen üç adet tekerlekli sandalyeli var. Bende sırada yerimi alıp on dakika kadar bekledim, bari şu engelsiz fuarında önümüze engel koymayın.
Engelli tuvaletin kapısını bir açtım, tuvalet bir metrekare filan, içeriye anca tekerlekli sandalyem sığar. Zar zor içeri girdim, hatta tuvaletin kapısını zorla kilitleyebildim, çünkü kapısı arkamda kaldı dönemedim uğraşarak zorla kilitledim.
Bir engelli fuarında kimin engelli olduğunu varın siz çözün, yazık bu millete yazık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder