Her zaman yaptığım gibi odamın penceresinde ayaktayım, akşam saati saat 19:30 civarı dediğim gibi pencerede sağlığım için dikiliyorum.
Karşı apartmandaki Suriyeli ailenin 1 ila 5 yaş arasında dört çocuğu var. Bu çocuklar sabahtan akşama kadar o evde yalnız başlarına yaşıyorlar. Sabahleyin evin büyükleri işe gidiyor akşam olunca da geri dönüyor. O üç çocuksa evde akşama kadar tek başlarına kalıyorlar.
Eve girip çıkan sokağın çocuklarımı o Suriyeli çocukları dövmesini gördüm, ev içinde o Suriyeli kardeşlerin birbirlerini öldüresiye dövmesini gördüm, pencereden sokağa işemelerini gördüm. Sokaktan geçen insanlar o pencerede çocukları perişan halde sefil görünce, vicdanları sızlıyor ve o çocuklara bisküvi çikolata ekmek veriyorlar.
Biraz önce ise çok çok acı bir şey gördüm…
İki küçük kardeş pencereye oturmuş kavga ediyordu ki, çocuklardan büyük olanı içeriden bir ekmek bıçağı getirdi ve kardeşinin boğazına kulağına dayayıp kesecekmiş gibi bıçağı ileri geri sürükledi. Kardeşi ağlayınca da korktu bıçağı indirip eve girdi.
Geldikleri ülke olan Suriye’de insanlar böyle cezalandırılıyor…
Suriye diktatörlükle yönetilen bir ülke olduğundan, son yıllarda isyanlar çıktı ve isteyen istediği cezayı verebilir hale geldi. Esad yönetiminin sarsılmasıyla, Işid denen bir örgüt ortaya çıktı ve terör ile ortalığı yıkıp yakmaya başladı. Kendine boyun eğmeyen insanlarınsa boğazını kulağını burnunu keserek cezalandırmaya başladı.
Benim anlamadığım sa; sokağımızdaki Suriyeli ailenin bu küçücük çocukların dağarcığında bıçakla infaz nasıl yer etti. Evde televizyonları olduğunu görmedim, Suriye’de bu infazları görecek veya anlatılanları algılayacak yaşta değillerdi.
Sanırım bu çocuklar bu caniliği burada bu evde öğrendiler, büyükler tarafından evin içinde bu çocuklara eğitim verildi.
1976 İstanbul doğumluyum, yaşamımı halen İstanbul'da sürdürmekteyim. Yirmi yaşında Anevrizma'dan dolayı beyin kanaması geçirdim, yarım saat içinde bir acil servis doktorunun karşısında olmama rağmen ilgisizlik nedeniyle yaşamımı tekerlekli sandalyede sürdürmekteyim. His kaybı olmayan sol tarafı felç bir kişiyim. Sorunların ve zorlukların üzerine giderek çözüme ulaşan ve engelli bireyler için farkındalık yaratmaya çalışan bir aktivistim. BİZLER ENGELLİ DEĞİLİZ, BİZLER ENGELLENİYORUZ.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Abdi İpekçi spor kompleksi açıldı...
Dün Zeytinburnu'nda yenilenmiş olan Abdi İpekçi Spor salonunun yeni kompleksinin açılış töreni vardı. Açılışı sayın Cumhurbaşkanı Rec...

-
BİZLER "ENGELLİ" DEĞİLİZ, BİZLER ENGELLENİYORUZ... Kaldırımlarda, Rampalarda... Caddelerde yollarda, trafik lambalarında, yay...
-
Birkaç hafta önce bir mektup hazırladım, bu mektubu yazıcıdan çıktısını alıp, bir zarf içine koyup taahhütlü olarak Türkiye Büyük Millet...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder