“Engelli” denilince ilk akla gelen, düşkün aciz muhtaç kişi olsa da, aslında zeka engelli bireyler harici engelliler sağlıklı bireyler gibi yaşamlarını sürdürebilecek kişilerdir.
Ülkemizde engellilere verilen değer acıyarak bakmakla onu düşkün aciz biri gibi görmekle sınırlıdır.
Bir engelliye yardım edilmemeli, ona destek olunmalıdır. Onun önündeki engelleri yok ederek, onun yaşadığı zorluğa soruna empati yaparak ve onunla karşılıklı konuşarak bir çözüme ulaşılmalıdır.
Ülkemizde engelliler esaret altında yaşamını sürdürmesi gereken bir varlık olarak görülüyorlar, aslında aşılması gereken önyargılarıdır. Bu toplum önyargısı baskın bir toplumdur, gelenek ve göreneklerine aşırı bağlı bir toplumdur.
Gelenek ve göreneklerimizden “kopalım” demiyorum, ama geleceğimizi düşünmek zorundayız. Eğer sizlerde de gelecek korkusu oluşmazsa gelecek nesillerimizde bizler gibi duygusuz duyarsız olacak.
Empati yoksunu farkındalığı az bir toplum olacak.
Geleceğimizin bir numaralı hastalığı sevgisizlik saygısızlık olacaktır, çocuklarımıza hoşgörü anlayış duyarlılık kurallarının aşılanması gerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder